همه پادکستهای احسان عبدی پور یک طرف آن یک پادکست این مرد که در مورد «امید» می گوید یک طرف. نقد ترانه 40 سالگی در آن یک ارجاعی هم به بکوفسکی می دهد از همه حال دل دهه شصتیهای این روزها را بیشتر نمایان می کرد. آنها که امید می خواهند و امید دارند و کسانی که دائم دم از نا امیدی می زنند و یک کلاه همه چیز دانی هم سرشان می گذارند که یعنی«تو نمی فهمی و فقط من می فهمم» حرفهایشان بوی مرگ و نا امیدی می دهد و تو را به شمشیر قلم و قسم و حرف و کامنت و هرچه که فکر می کنی به مسیر خودشان یعنی«نا امید باش و الا با کلاس نیستی و هیچی بارت نیست و اصلا سواد نداری و فهم نداری» سوق می دهند. همه را گفت و گفت و گفت و در نهایت گفت یک دسته هم هستند که تعهد به بهتر کردن احوال دارند. دسته ای که تعهد دارند که با علم به همه خرابی ها و کاستی ها تلاش می کنند دست کسی را بگیرند و از زمین بلندش کنند. به افراد امید بدهند و برای طی کردن ادامه راه زندگی تلاش کنند و امید داشته باشند . سیاه نمایی نمی کنند و نیمه پر لیوان را می بینند ولو اندک. از بین بردن امید گناهی نا بخشودنی است. بدترین خیانت به فرد آن است که خدا را از کسی که به او ایمان دارد بگیری. امید را از کسی که بهش باور دارد نگیر.

خدایا شکرت که با همه سختیها تلاش می کنم که امید داشته باشم به آینده و در تمام سالهای زندگیم دست از تلاش برای بهبود شرایط خودم و دیگران دست بر نداشتم. خدایا شکرت بابت آنچه هست و می بینم و آنچه نیست و تغافل می کنم. خدایا شکرت بابت سلامتی و بابت نفسی که بدون سرفه می آید و خواب آرام این شبها. خدایا شکرت بابت آسمانی که در شمال غربی کشور در حال بارش است. خدایا به شرق و میانه کشور هم نظری افکن. خدایا شکرت که بالاخره زمزم نوشابه بدون قند تولید کرد (زیرا تنها محصول کوکاکولا که مشابه ایرانی آن یافت نمی شود نوشابه زیرو بود) و بستنی کاله هم بستنی بدون قند تولید کرده است. حالا با خیال راحت می توانم هم نوشابه بخورم و هم بستنی(البته با قند برای کسانی که دیابت دارند خطر ناک است و بی قند سرطان زاست!!) و خدایا شکرت که ماهوره ناهید 2 با موفقیت در مدار 500 کیلومتری زمین قرار گرفت.

پ ن: پادکستهای احسان عبدی پور را می توانید در کست باکس پیدا کنید با عنوان«داستان های احسانو». اول کست باکس را از بازار دانلود فرمایید بعد هم عنوان را سرچ بفرمایید.